Toplumların ortalama %10-luk bir kısmını engelliler teşkil eder. Eğitim öğretim çağı içindeki engelli bireylerin eğitimlerini, yalnızca engellilere özel okullarda sürdürmeleri mümkün de, doğru da değildir. Engelli öğrenciler eğitimlerini engellilere özel okullarda sürdürebildikleri gibi, her hangi bir okul bünyesinde açılmış özel eğitim sınıflarında da sürdürebilmektedirler. Gerek özel eğitim okulları, gerekse, özel eğitim sınıfları, yalnızca engelli bireyin yer aldığı sınıf ortamlarıdır. Fakat engelli öğrenciler kaynaştırma tabir edilen yöntemle, engelli olmayan akranlarıyla da aynı sınıflarda eğitim görebilmektedirler. Kaynaştırma tabir edilen bu eğitim uygulaması; bir kısım zorluklar içermekle beraber, gerek engelli gerekse de engelli olmayan öğrenciler açısından birçok fayda üretmektedir.
Bu ortamlar; özel düzenlenmemiş ortamlar olduğu için engelli öğrenci, fevkalade zorlanabilmekte, öğretimden geri kalabilmektedirler. Görme engelliler tahtayı göremez, işitme engelliler, anlatılanı işitemez, zihinsel engelliler; anlatılanları takip edemez, kavrayamaz. Göremez, işitemez, takip edemez yerine, kaçırdıkları olur demek daha doğru olacaktır. Fakat diğer taraftan, engelli olmayan akranlarıyla aynı ortamları paylaşır, birlikte sohbet eder, kendini sınıfın bir ferdi sayar, yardım alır vs. Bu açıdan da, engelli öğrenciler bu ortamlardan fevkalade istifade etmektedirler.
Normal gelişim gösteren öğrenciler özel gereksinimli öğrencilerle kuracakları ilişkilerden kazandıkları bilgileri yaşamlarının her döneminde kullanabilirler. Bireysel farklılıkları daha kolay kabul edebilirler ve bireyler hakkında daha gerçekçi bir bakış açısı kazanırlar. Özel gereksinimli öğrencileri daha yakından tanıma ve onlarla ilgili ön yargılarını değiştirme fırsatına sahip olabilirler (Peker ve Şahbaz,1998). Ayrıca, kaynaştırma, normal öğrencilerin işbirliği ve yardımlaşma becerilerini arttırır (Kırcaali-İftar, 1998; ed.Eripek; Sucuoğlu ve Kargın, 2006). Kaynaştırma ortamının normal gelişim gösteren öğrencilere yararlarından biri de, sosyal etkileşimi geliştirecek olanaklar sunmasıdır. Böylece öğrenciler, problem çözme, iletişim ve akran ilişkilerini geliştirme şansına sahip olurlar (Walther-Thomas ve diğerleri, 1999).
Kaynaştırmanın olumlu etkilerinin en çok normal gelişim gösteren öğrenciler için söz konusu olduğu düşünülebilir. Kaynaştırma normal gelişim gösteren öğrencilerin işbirliği ve yardımlaşma becerilerini arttırır. (Kırcaali-İftar, 1998; ed.Eripek).
Sharpe (1994) tarafından, kaynaştırma öğrencilerinin sınıflarındaki normal gelişim gösteren akranlarının akademik gelişimlerine olan etkileri incelenmiştir. Çalışmada, kaynaştırma sınıflarında öğrenim gören normal gelişim gösteren öğrencilerle, kaynaştırma öğrencisi bulunmayan genel eğitim sınıflarında öğrenim gören normal gelişim gösteren öğrenciler dil, okuma, sanat ve matematik gibi çeşitli alanlardaki becerileri açısından karşılaştırılmışlardır. Araştırma sonucunda, iki grup arasında belirgin bir fark olmadığı görülmüştür.
Peltier (1997) tarafından yürütülen bir araştırmada, kaynaştırma ortamlarının bütün öğrencilerin eğitimlerine katkıda bulunduğu, sosyal gelişimlerini desteklediği ve normal gelişim gösteren öğrencilerin akademik gelişimlerini olumsuz etkilemediği görülmüştür. Humphrey (2006) tarafından yürütülen bir çalışmada, kaynaştırma programlarının yürürlüğe konulmasından sonra normal gelişim gösteren öğrencilerin kendilerinden farklı olan kişileri daha kolay kabul ettikleri, özrü olan arkadaşlarına karşı ilgilerinin arttığı ve onları destekleri görülmüştür.
Bir yanıt bırakın