Pek çok tanınmış hastasına rağmen, öğrenme güçlüğü büyük ölçüde yanlış anlaşılmaktadır. Disleksi, okuldaki fildir. Her 10 çocuktan biri kadarını etkiliyor, ancak rutin olarak gözden kaçıyor veya yanlış teşhis ediliyor.
Bunun bir kısmı semptomların büyük ölçüde değişmesi gerçeğiyle ilgilidir. Bu değişkenlik bir istisnadan çok bir kuraldır ve dislekside çevrenin yanı sıra 10 kadar farklı genin rol oynamasından kaynaklanmaktadır .
D kelimesini duyduğunda çoğu kişinin aklına okumak gelir. Önde gelen bir öğrenme uzmanı ve doktor olan Fernette Eide, MDMA’dan kocası Brock Eide ile birlikte Edmonds, Washington’daki Eide Neurolearning Clinic’i işletiyor. Klinik, okul ve öğrenme güçlüğü çeken çocukların değerlendirilmesi ve bakımında uzmanlaşmıştır. The Mislabeled Child (Hyperion) adlı kitaplarında yazdıkları gibi , “Disleksili çocuklar genellikle sadece okuma ile değil, aynı zamanda el yazısı, heceleme, sözlü dil, matematik, motor planlama ve koordinasyon, organizasyon, sıralama, zamana uyum, odaklanma ve odaklanma ile de mücadele ederler. dikkat, sağ-sol yönelimi, işitsel ve görsel işleme ve hafıza.”
Kısacası, disleksinin fark edilmesini zorlaştıran bir sürü olası semptomu vardır. Ve en büyük semptomlardan biri, eğitimcilerin nadiren ilişkilendirdiği bir tanesidir: üstün yeteneklilik. Tüm yazım hatalarının ve odaklanma güçlüğünün, ters el yazısı ve işleme sorunlarının altında, disleksik çocukların son derece zeki olma eğilimleri yüksektir. Aslında araştırmalar, disleksili bir çocuğun ortalama IQ’sunun normal popülasyondan rutin olarak daha yüksek olduğunu göstermiştir.
Brock Eide, “Sınırları esnetiyorlar” diyor. “Okuduklarında, sesleri ve harfleri otomatik olarak eşleştiremezler, bu nedenle bağlamsal ipuçlarını ve problem çözmeyi kullanırlar ve hiç kimse bir problem olduğunu anlamayabilir.” Disleksik çocuklar, problem çözmede, okuyamadıkları gerçeğini telafi etmenin alternatif yollarını bulmada o kadar iyi gelişirler ki, beyin fırtınası uzmanı olurlar. Brock Eide, “Disleksik çocuklar genellikle toplumun en büyük düşünürlerinden biri olurlar” diyor.
Ve başlarını belaya sokan da sadece bu zekaları. Testlerde başarılılar. Yaşıtlarını geride bırakırlar. Brock Eide, “Çocuklar, kimsenin bir öğrenme güçlüğünden şüphelenemeyeceği şekillerde ortaya çıkıyor” diyor. “Genellikle sınıf düzeyinde veya üzerinde okuyan erken okuyuculardır.” Üstün yeteneklilik, disleksi teşhis oyunundaki kırmızı ringa balığıdır. Çocuklara rutin olarak yanlış teşhis konulur ve tembellikle ya da yeterince çabalamamakla suçlanırlar.
Ya öyle ya da disleksi teşhis edilir, ancak üstün zeka gözden kaçar. “Tıp camiasında,” diyor Fernette Eide, “neyin yanlış olduğunu ve sorunların neler olduğunu araştırıyoruz. Mücadelelere bakıyoruz ve sonraki adımlar için bir plan öneriyoruz. Ancak çocuklar karmaşık bir karışımdır. Tıbbi uygulamalar Neyin iyi gittiğini aramaya ayarlı değiller. Yine de, beynin çalışma şeklinin çoğunun kendi kendini düzelttiği yönünde olduğunu düşünüyoruz. Telafi ediyor. Ve bu nedenle, çarpıcı yeteneklerin engelliliğin yanında yer aldığı genellikle doğrudur.”
Bir ebeveyn olarak, herhangi bir etiketi biraz tuzlu almak önemlidir. “Üstün yetenekli” bir çocuk fikrine, öğrenme mücadelelerini fark etmeyecek kadar aşık olmayın. Ve “öğrenme güçlüğü” gibi bir teşhisle bir hediye göremeyecek kadar üzülmeyin. Fernette Eide, çocukların karmaşık yaratıklar olduğunu söylüyor ve çoğu zaman bu sadece bir bakış açısı meselesi. “Negatiflerin yanında pozitifleri görmek için genellikle çok uzaklara bakmanız gerekmez.”
kaynak:https://www.education.com/magazine/article/Ed_Gifted_Dyslexics_than/
Bir yanıt bırakın